Wprowadzone w czerwcu 1990 r. Magnum było rewolucją w zakresie koncepcji miejsca pracy kierowcy: całkowicie płaska podłoga, wysokość wnętrza 1,87 m (później już ponad 2 m), dużo przestrzeni, całkowita swoboda poruszania się we wnętrzu, mnóstwo miejsca na bagaż i wiele więcej… Monumentalna sylwetka Renault Magnum do dziś wzbudza uznanie, nawet konkurentów. Produkcję tego legendarnego modelu zakończono po 23 latach, w czerwcu 2013 r.
Wtedy kilka dni po premierze nowej gamy pojazdów Renault Trucks – modeli T, C, K i D – w Lyonie, z linii produkcyjnej fabryki Renault Trucks w Bourg-en-Bresse zjechały 2 ostatnie modele Magnum. Kluczyki do jednego z nich odebrał przewoźnik, Robert Chabbert (Transports Chabbert), którego cała flota składała się z pojazdów Renault Trucks, głównie “magnumek”. Drugi cenny egzemplarz trafił do Konserwatorium Fundacji Berlieta, gdzie dołączył do obszernej kolekcji pojazdów użytkowych, pokazujących historię francuskiej marki od 1894 r.
Ten flagowy model ciężarowej floty Renault oferowany był jako ciągnik siodłowy i podwozie pod zabudowę. Przez te wszystkie lata Magnum doczekało się wielu większych i mniejszych modernizacji. Spróbowaliśmy prześledzić historię tego samochodu, którego sylwetka jest prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalna ze wszystkich jeżdżących po drogach Europy.
1990: narodziny gwiazdy
W 1979 r. firma Renault Véhicules Industriels rozpoczęła prace projektowe nad samochodem ciężarowym, który nosił robocze oznaczenie AE (AErodynamic). Samochód ten miał być urzeczywistnieniem nowej wizji ciężarówki oraz praktyczną realizacją potrzeb przewoźników i kierowców.
Narodziny gwiazdy to czerwiec roku 1990. Wtedy to Renault wprowadziło do sprzedaży ciągnik siodłowy AE przeznaczony głownie do transportu międzynarodowego, w którym zastosowano innowacyjną koncepcję techniczną polegającą na całkowitym oddzieleniu kabiny od przedziału silnika. W efekcie powstała charakterystyczna, dwubryłowa sylwetka nadwozia. Atuty kabiny to całkowicie płaska podłoga oraz dużo przestrzeni wewnątrz i wysokość, co pozwalało na swobodne przemieszczanie się i zajęcie pozycji stojącej przez dwie osoby. Ze względu na wysoko umieszczoną podłogę i duże przeszklenie, nową kabinę cechowała również doskonała widoczność. Renault AE to pierwsza ciężarówka, w której zastosowano zautomatyzowaną skrzynię przekładniową (TBV), innowacyjnym rozwiązaniem były też hamulce tarczowe na przedniej osi. Samochód oferowano z 12-litrowym rzędowym silnikiem o mocy 374 KM (275 kW) lub z widlastym silnikiem Mack V8 o pojemności skokowej 16,4 dm3 i gigantycznej jak na ówczesne czasy mocy 500 KM (368 kW). Do wyboru były dwa rodzaje wykończenia kabiny – wersja klasyczna AE Classic oraz komfortowa AE Magnum. Rok później, w 1991, Renault AE zostało wybrane Międzynarodową Ciężarówką Roku.
1992: Magnum i pierwsze modernizacje
W 1992 r. Renault Trucks zdecydowało, aby nadać produkowanym przez siebie pojazdom (z wyjątkiem modelu C!) nazwy zaczynające się od litery M (Messenger, Midliner, Major itp.) Stąd też o ciężarówkach serii AE zaczęto mówić Magnum, chociaż oznaczenie AE umieszczane było na samochodach aż do 1997 r.
W październiku 1992 r. dokonano pierwszych modernizacji. W ofercie pojawiły się 2 rzędowe, 6-cylindrowe silniki o mocach 385, 420 KM (283, 309 kW) oraz 520-konny V8 (383 kW). W 1993 r. wprowadzono do sprzedaży wersję Magnum „light”. W 1996 r. Magnum kolejny raz otrzymało nowe silniki. Były to 6-cylindrowe rzędowe silniki Mack E-7, spełniające wymagania normy Euro II, o mocach 390, 430 i 470 KM (287, 316, 346 kW). Rok później wprowadzono długodystansowy model Magnum Intégral, w którym oprócz dokonania zmian w układzie napędowym przeprojektowano również wnętrze kabiny, w niewielkim zakresie również zmodernizowano wygląd zewnętrzny. Rok później wprowadzono komputerowy system informacyjno-diagnostyczny Infomax.
2000: nadchodzi E-Tech
Konieczność zmian wynikająca z wprowadzenia norm Euro III stała się okazją do kolejnej modernizacji Magnum, przede wszystkim w zakresie zastosowanych rozwiązań technicznych. W lutym 2000 r. pojawił się model E-Tech, w którym poza kształtem zewnętrznym i sposobem wsiadania do kabiny niewiele pozostało ze starego modelu AE. W samochodzie zastosowano 12-litrowe silniki Mack (400, 440 i 480 KM – 294, 324, 353 kW) wyposażone w jednosekcyjne pompy wtryskowe, magistralę transmisji danych CAN-Bus oraz zautomatyzowaną skrzynię biegów z rodziny ZF AS-Tronic i hamulce tarczowe na wszystkich kołach. W ciągu pierwszych 10 lat produkcji sprzedano ponad 50 000 pojazdów Magnum.
2001: narodziny Magnum 3. generacji
W połowie 2001 r. dokonano gruntownej zmiany wyglądu zewnętrznego – nowa kabina Magnum – zaprojektowana przez Xaviera Allarda – otrzymała charakterystyczne, dynamiczne cechy stylistyczne z osłoną chłodnicy w kształcie litery V i pionowymi kloszami reflektorów, które utrzymane zostały do dziś. Wraz z nową kabiną silniki E-Tech zmodernizowano do poziomu Euro III. Całkowicie przeprojektowano wnętrze kabiny – od tej chwili klienci mieli do wyboru 4 warianty wykończenia i wyposażenia, m.in. kabinę standardową, dla dwóch kierowców, z większą ilością schowków oraz z dużą dowolnością aranżacji wnętrza. W roku 2003 wprowadzono (obok manualnych 16-biegowych skrzyń z rodziny ZF 16 S) zautomatyzowaną skrzynię biegów Optidriver – była to skrzynia AS-Tronic z oprogramowaniem sterującym specjalnie przygotowanym z myślą o Renault Magnum.
