W trzeciej edycji konkursu International Truck of the Year (1979) zwyciężyło Volvo F7. Był to pierwszy tytuł zdobyty przez szwedzką firmę w historii tego plebiscytu.
Przez wiele lat ciężarówki Volvo kojarzone były w Polsce przede wszystkim z ciężkimi pojazdami używanymi w transporcie międzynarodowym. Takim sprzętem w czasach PRL-u dysponowały państwowe przedsiębiorstwa – głównie stołeczny PKS i gdyńskie PLO – obsługujące zagraniczne trasy. Były to głównie ciągniki siodłowe Volvo F89, F10 i F12. Niemal nieznane były natomiast ciężarówki Volvo o mniejszej ładowności, w tym laureat konkursu International Truck of the Year – model F7. Duża liczba tych używanych ciężarówek trafiła na nasze drogi dopiero po 1989 r., a wiele z nich eksploatowanych jest do dziś.
Volvo F7 zdobył uznanie jury m.in. za to, że był ciężarówką „przyjazną kierowcy”, tzn. pojazdem, w którym dużo uwagi poświęcono komfortowi i warunkom pracy. Najistotniejsza jest przestronna i zapewniająca dobrą widoczność kabina kierowcy, dostępna w wielu wariantach wielkości (dzienna, sypialna, załogowa i poszerzona). Kabina modelu F7 nie była jednak samodzielnym dziełem inżynierów z Volvo, a wspólną konstrukcją tzw. Klubu czterech, czyli oprócz Volvo firm: DAF, Magirus i Saviem. Oznaczona symbolem 50 DE i 1100 DD zaprezentowana została w 1977 r. i w następnym roku wprowadzona w nowych modelach ciężarówek tych czterech producentów (w 1978 r. Saviem został przejęty przez RVI i kabina montowana była w ciężarówkach marki Renault). Kabina oznaczona symbolem 500 DE przeznaczona została do montażu na podwoziach ciężarówek o dmc. do 16 t, a kabina 1100 DD o większej (o kilkanaście centymetrów) szerokości – na większych pojazdach. Szerokie kabiny 1100 DD Volvo stosowało jednak głównie w ciężarówkach przeznaczonych do ruchu lokalnego, ponieważ w pojazdach dalekobieżnych serii F10/F12 wykorzystywano kabiny innego typu ( obszerniejsze i dostosowane do montażu silników o większej mocy). Dla węższej kabiny menedżerowie Volvo znaleźli jeszcze inne zastosowanie. Ze względu na obowiązujące wówczas w Szwajcarii przepisy ograniczające szerokość ciężarówek do 230 cm (w większości krajów Europejskich było to 250 cm), firma nie mogła oferować tam swoich flagowych modeli F10/F12. Postanowiono więc stworzyć pojazd, który osiągami nie będzie im ustępował, a jednocześnie spełni wymagania szwajcarskich przepisów. Nowy model oznaczony symbolem CH230 zaprezentowano na Salonie Genewskim w 1980 r. (CH230 oznacza: Confoederatio Helvetica – Konfederacja Helwecka, 230 cm – szerokość ciężarówki). Było to połączenie ramy i silników stosowanych w serii F10/F12 oraz osi i kabiny z modelu F7. Kabinę w modelu CH230 zamocowano wyżej, tak aby pomieścić większe silniki (w serii F7 stosowano silniki o pojemności od 6 do 7,5 l, a w F10/F12 – od 9,6 do 12 l). Ten sprytny manewr z wykorzystaniem kabiny ciężarówki lżejszej klasy i podzespołów napędowych ciężarówki dalekobieżnej pozwolił firmie Volvo utrzymać silną pozycję na szwajcarskim rynku.
Wygrana modelu F7 z 1979 r. rozpoczęła dobrą passę szwedzkiej firmy w konkursie International Truck of the Year. Kolejny raz ciężarówki Volvo zdobywały najwyższe nagrody tego plebiscytu w latach 1984, 1986, 1994, 2000 i 2014.
Autor: Marek Rutka
