MAN F2000 – IToY 1995

MAN F2000 do dziś ceniony jest za prostą i trwałą konstrukcję (fot. M.Rutka)

Monachijski producent ciężarówek –MAN − to najczęściej nagradzany koncern w historii konkursu International Truck of the Year. Po raz czwarty tytuł Międzynarodowy Samochód Ciężarowy Roku przypadł tej niemieckiej firmie w 1995 r., kiedy to laureatem został model F2000.

f2000 1_
Wysokość wnętrza podwyższonej kabiny to ponad 2m (fot. MAN)

Najsilniejszym rywalem, z jakim w 19. edycji plebiscytu International Truck of the Year przyszło się zmierzyć ciężarówce MAN F2000, był DAF 95 500 Super Space Cab. Holenderski samochód górował nad niemieckim przede wszystkim poziomem komfortu w kabinie. Mocną stroną typoszeregu F2000 był natomiast układ napędowy, szczególnie ceniony za niezawodne i trwałe silniki. Model F2000 nie był całkowicie nową konstrukcją, a jedynie głęboką modernizacją poprzednika – modelu F90 (nagrodzonego w 1987 r. tytułem International Truck of the Year). Od niego przejęto kabinę i ramę, a zawieszenie i niektóre silniki poddano modernizacji. Na tle ówczesnej konkurencji pod względem ergonomii wnętrza i stylu kabina F2000 nie była wzorem (jej konstrukcja już wówczas liczyła sobie 8 lat). Jej mankamentem był wnikający do wnętrza tunel silnika, słabej jakości tworzywa sztuczne oraz niewystarczający zakres regulacji kolumny kierownicy,  szczególnie niewygodny dla wyższych kierowców (na dalekich trasach powodowało to ból nadgarstków). Mimo tych niedoskonałości kabina została dość wysoko oceniona przez jurorów  przede wszystkim za dobre wyciszenie i widoczność. Do modelu F2000 oferowane były cztery rodzaje kabin: krótka, tzw. dzienna, przedłużona sypialna, czterodrzwiowa załogowa (wykorzystywana głównie w zabudowach pożarniczych) oraz przedłużona sypialna z podwyższonym dachem. Ta ostatnia montowana była głównie w ciągnikach siodłowych używanych w transporcie międzynarodowym. Dzięki wysokości wnętrza wynoszącej 2170 mm zapewniała dwóm osobom komfortowe warunki do wypoczynku. Kabina ta była oferowana pod nazwą Commander i Roadhaus – stosowano ją zazwyczaj w wersjach wyposażonych w najmocniejsze silniki. Podstawowymi jednostkami napędowymi w modelu F2000 były rzędowe silniki 6-cylindrowe. Te 12-litrowe jednostki oferowano w trzech zakresach mocy: 310, 360 i 410 KM (odpowiednio: 228, 265, 302 kW). Warto wspomnieć, że przez pewien czas montowano także silnik 5-cylindrowy o pojemności 10 l, który jednak nie cieszył się zbyt dużą popularnością i został wycofany. Najmocniejszym silnikiem w ofercie była widlasta 10-cylindrowa jednostka rozwijająca moc 600 KM (441 kW). Dużą zaletą silników montowanych w modelu F2000 była ich trwałość – nierzadko przekraczająca do remontu 1,5 mln km. Korzystna była również duża tolerancja na słabej jakości paliwo oraz ułatwiający dokonywanie napraw w „polowych warunkach” brak elektroniki w osprzęcie. Wadą natomiast było zużycie paliwa, które w przypadku zestawów 40-tonowych mogło dochodzić do 36−38 l/100 km.

Wysokie noty zarówno od jurorów konkursu International Truck of the Year, jak i późniejszych użytkowników model F2000 zebrał za trwałe zawieszenie (zarówno wykorzystujące resory, jak i miechy pneumatyczne) i skuteczny układ hamulcowy.

Mocną stroną ciężarówki MAN F2000 była mnogość konfiguracji układów napędowych i rozstawu osi. Samochód  jako podwozie pod zabudowę oferowany był z układami napędowymi: 4×2, 4×4, 6×2, 6×4, 6×6, 8×4, 8×6, 8×8 (rozstaw osi 3500–5275 mm, dmc. 18–48 t). Jako ciągniki siodłowe i siodłowo-balastowe samochód był dostępny w konfiguracjach 4×2, 6×2, 6×4, 8×4 (rozstaw osi 3575–4525 mm, dmc. 19–41 t). W Polsce model F2000 zdobył duże uznanie szczególnie jako ciągnik siodłowy i w odmianach wykorzystywanych w budownictwie – głównie jako pojazd samowyładowczy i betonomieszarka.

Autor: Marek Rutka

MAN F2000 był często wybierany jako nośnik zabudów specjalistycznych (fot. MAN)
MAN F2000 był często wybierany jako nośnik zabudów specjalistycznych (fot. MAN)