Szesnasta edycja International Truck of the Year przyniosła pierwsze zwycięstwo koncernu Iveco w tym plebiscycie. W 1992 r. na najwyższe wyróżnienie konkursu zasłużyła najnowsza ciężarówka włoskiej firmy – model EuroCargo.
Druga połowa lat 80. ubiegłego wieku to okres szybkiego rozwoju Iveco. Był to efekt wdrożonego programu inwestycyjnego, który zakładał wprowadzenie całkowicie nowych modeli i zwiększenie mocy produkcyjnych fabryk. Pierwszą ciężarówką nowej generacji był zaprezentowany w 1991 r. model EuroCargo. Samochód był następcą popularnej we Włoszech lekkiej ciężarówki Iveco Zeta o ładowności 2,5–6,5 t. Inżynierowie z Iveco, projektując nowy typoszereg pojazdów, mieli za zadanie opracować konstrukcję, która umożliwiłaby tworzenie wielu wersji i odmian. Zadanie to powiodło się dzięki opracowaniu pojazdu o konstrukcji modułowej, który obejmował 218 wersji bazowych, co pozwalało na stworzenie 4462 wariantów o dmc. od 6 do 19 t (w przypadku ciągników siodłowych możliwe było tworzenie zestawów o dmc. do 26 t).
Na potrzeby modelu EuroCargo opracowano całkowicie nową kabinę, która była przeznaczona do montażu zarówno w wersjach o najniższej ładowności, jak i tych najcięższych. Autorem projektu stylistycznego kabiny był Giorgetto Giugiaro z Italdesign. Kabina była dostępna w czterech odmianach: krótkiej – tzw. dziennej, wydłużonej – sypialnej, krótkiej podwyższonej – sypialnej oraz czterodrzwiowej załogowej (ta ostatnia przeznaczona głównie do wersji pożarniczych).
W zależności od ładowności i przeznaczenia oferowano różne warianty długości i szerokości ram nośnych. Szersze ramy były wykorzystywane do najcięższych wersji o poszerzonym rozstawie kół (w tych odmianach przednie błotniki wystawały poza obrys kabiny). W odmianie podstawowej stosowano układ napędowy 4×2, i ta konfiguracja znalazła się w ponad 90% wyprodukowanych pojazdów, jednak oferowano także odmiany 6×2 i 4×4. W wersjach o dmc. do 10 t stosowano hamulce tarczowe osi przedniej i tylnej, a w cięższych odmianach oś (lub osie) tylną wyposażano w hamulce bębnowe. W zależności od wersji i przeznaczenia w modelu EuroCargo dostępne były trzy rodzaje zawieszeń: na resorach piórowych parabolicznych, półeliptycznych wszystkich osi lub z zawieszeniem na resorach piórowych parabolicznych przedniej osi i miechach pneumatycznych na tylnej osi (lub osiach). Ciężarówki oferowane były z dwoma rodzajami silników: 4-cylindrowym o pojemności 3908 cm3 i 6-cylindrowym o pojemności 5861 cm3 (obie jednostki rzędowe, wysokoprężne, z turbodoładowaniem). Jednostki były dostępne w wielu konfiguracjach i wariantach mocy – mniejsze od 75 do 100 kW (102–136 KM), a większe 6-cylindrowe od 105 do 152 kW (143–207 KM). Silniki o największych mocach były wyposażone dodatkowo w chłodnicę powietrza doładowującego (intercooler). W oparciu o zmodyfikowane podwozia i układ napędowy modelu EuroCargo Iveco oferowało również podwozia (nosiły nazwę Euromidi) pod zabudowę niewielkich autobusów.
Jurorzy konkursu International Truck of the Year 1992 docenili najnowszą ciężarówkę Iveco przede wszystkim za bardzo funkcjonalną i ergonomiczną kabinę o nowoczesnej stylistyce, która na tle ówczesnych konstrukcji prezentowała się bardzo okazale. Mocną stroną pojazdu była także bardzo szeroka paleta dostępnych wersji i konfiguracji. Model EuroCargo bardzo szybko zdobył uznanie na rynku – w czym tytuł IToY 1992 na pewno pomógł. W połowie lat 90. ubiegłego wieku sprzedaż tego modelu Iveco wynosiła ponad 20 tys. sztuk rocznie, co stanowiło około 25% ciężarówek kupowanych w Europie w tym segmencie masowym. Największą fabryką, w której produkowano EuroCargo, były zakłady Iveco we włoskim mieście Brescia, jednak ten model wytwarzano także w hiszpańskim Mataro oraz Langley w Wielkiej Brytanii, a montowano również w Argentynie i Wenezueli. W 1997 r. model EuroCargo przeszedł pierwszą modernizację, wówczas też z jego nazwy zniknęła duża litera „C”. W 2002 r. zaprezentowano drugą generację modelu Eurocargo. Nowe ciężarówki miały zmodernizowane kabiny i nową paletę silników serii Tector.
Autor: Marek Rutka
