Unimog kończy w tym roku 75 lat: jedną z najstarszych maszyn z rodziny Unimoga jest pomocnik polowy z rozstawem kół dostosowanym do uprawy ziemniaków i silnikiem o mocy 25 KM.
Projektanci Unimoga dostosowali rozstaw kół tego pojazdu do rzędów ziemniaków – wynosił on 1270 mm, dzięki czemu pomiędzy kołami mieściły się dokładnie dwa rzędy. Po rolnictwie Unimog szybko podbił inne dziedziny gospodarki, zimą używano go na przykład w zestawie z pługiem śnieżnym.
Napędzany był wówczas silnikiem wysokoprężnym OM 636 o pojemności skokowej 1,7 l, skonstruowanym do samochodu osobowego Mercedes-Benz 170 D. Na potrzeby Unimoga jego moc zmniejszono z 38 KM do 25 KM. Ta popularna jednostka napędowa – pierwszy po wojnie wysokoprężny silnik do samochodów osobowych – była montowana standardowo w samochodach osobowych i Unimogu aż do 1963 roku.
Pierwszy prototyp Unimoga powstał w 1946 r.
W 1948 r. pojazd nie nosił jeszcze nazwy Mercedes-Benz Unimog, lecz należał do firmy Maschinenfabrik Boehringer z Göppingen. Pojazd ten wzbudził spore zainteresowanie na targach zorganizowanych w 1948 r. we Frankfurcie nad Menem przez Niemieckie Towarzystwo Rolnicze (DLG). Był to pierwszy ciągnik rolniczy wyposażony w dwa siedzenia, powierzchnię ładunkową, napęd na wszystkie koła i osie resorowane oraz rozwijający prędkość maksymalną 50 km/h. Przy tych wszystkich nowatorskich rozwiązaniach zaufanie potencjalnych nabywców budził napęd z czterocylindrowym silnikiem wysokoprężnym Daimler-Benz o mocy 25 KM.
Pojazd zaprezentowany po raz pierwszy szerszej publiczności, spotkał się jednak z ogromnym uznaniem – zespół Boehringera wrócił do firmy z portfelem zamówień na 150 sztuk. Od lutego 1949 r. w zakładach Boehringer w Göppingen powstało ponad 600 egzemplarzy Unimoga. Od 1951 r. „uniwersalna maszyna motorowa” była produkowana w Gaggenau, a następnie w Wörth – jako Mercedes-Benz Unimog.
