X jubileuszowa edycja konkursu International Truck of the Year w 1986 r. przyniosła zwycięstwo modelu Volvo FL. Był to już trzeci tytuł zdobyty przez tę szwedzką firmę w tym coraz bardziej prestiżowym plebiscycie.
Od lat 50. ub. w. Volvo sukcesywnie umacniało swoją pozycję w kategorii dużych ciężarówek o dmc. powyżej 16 t. Szczególne uznanie zdobyły modele F88 i F10, które ceniono za trwałość i niezawodność. Potwierdzeniem bardzo dobrej opinii o modelu F10 było m.in. przyznanie im w 1984 r. tytułu International Truck of the Year. O ile w klasie dużych ciężarówek pozycja szwedzkiej firmy była silna, o tyle w kategorii lżejszych pojazdów – zwłaszcza poza Skandynawią – ciężarówki Volvo były stosunkowo mało popularne. Chcąc zmienić tę sytuację, w latach 70. podjęto prace nad nową rodziną pojazdów – oznaczoną symbolem F7 – o dmc. do 16 t. We własnym zakresie powstała konstrukcja układu napędowego i podzespołów jezdnych , lecz kabina modelu F7 była wspólną konstrukcją tzw. Klubu czterech, czyli oprócz Volvo także DAF-a, Magirusa i Saviem. Kabina oznaczona symbolem 50 DE zaprezentowana została w 1975 r. i w kolejnych latach wprowadzana była do nowych modeli ciężarówek tych czterech producentów (w 1978 r. Saviem został przejęty przez Renault Vehicules i kabinę montowano też w ciężarówkach marki Renault). Dzięki modelowi F7 Volvo w prawdzie mocniej zaznaczyło swoją pozycję w segmencie ciężarówek o dmc. do 16 t, jednak ambicje firmy były większe. Zdobycie większego udziału w rynku nie było jednak możliwe bez wprowadzenia nowej generacji pojazdu.
Prace nad następcą przejściowego modelu F7 rozpoczęto już pod koniec lat 70., to na debiut nowej ciężarówki oznaczonej symbolem FL (F-Forward, L-Low level cab, umieszczona z przodu niskowejściowa kabina) trzeba było czekać do lata 1985 r. Zgłoszony do konkursu o tytułu International Truck of the Year 1986 model FL konkurował m.in. ze Scanią 92 i DAF-em ATi 3600 (ostatecznie zdobyły one II i III miejsce). Kabina zastosowana w modelu FL była całkowicie nową konstrukcją. Została opracowana z myślą o zastosowaniu w całej rodzinie pojazdów serii FL, począwszy od najmniejszych FL4 i FL6 (o dmc. od 7 do 14 t) do najcięższych FL7 i FL10 (o dmc. powyżej 11 t).
Nowa kabina miała konstrukcję modułową, która pozwalała na budowanie jej w dwóch wersjach szerokości: 230 cm (FL4/FL6) i 250 cm (FL7/FL10). Kabina była oferowana w trzech podstawowych wariantach długości jako dzienna i sypialna oraz w wersji wydłużonej jako czterodrzwiowa załogowa 6–7-miejscowa. Ta ostatnia odmiana stosowana była głównie w wersjach pożarniczych. W węższych kabinach wykorzystywanych w lżejszych pojazdach przeznaczonych do ruchu lokalnego, komunalnych i pożarniczych montowano drzwi z dodatkowymi, nisko umieszczonymi szybami pozwalającymi kierowcy obserwować przestrzeń przy dojeżdżaniu do krawężnika. Jak przystało na firmę przykładającą dużą uwagę do kwestii bezpieczeństwa, konstrukcja kabiny została wzmocniona i z naddatkiem spełniała normy komisji ONZ w przypadku dachowania. Deskę rozdzielczą i inne elementy wystroju wnętrza wykonano z tworzyw sztucznych absorbujących energię podczas wypadku (wszystkie miejsca siedzące wyposażono także w pasy bezpieczeństwa). Dla zapewnienia większego bezpieczeństwa szczególnie w sytuacji zderzenia z samochodem osobowym obniżono zamocowanie zderzaka (początkowo był on wykonany z blachy, później także z tworzywa sztucznego).
Najmniejszym silnikiem stosowanym w rodzinie FL była 6-cylindrowa rzędowa jednostka o symbolu TD41, pojemności skokowej 3590 cm³ i mocy 91 kW (124 KM). Co ciekawe, był to zmodyfikowany morski silnik produkowany przez Volvo Penta. Najmocniejszą jednostką montowaną w Volvo FL10 był 6-cylindrowy silnik o pojemności 9600 cm³, wyposażony w chłodnicę doładowywanego powietrza. Silnik ten osiągał moc 234 kW (318 KM).
Do 1990 r. nie importowano do Polski modelu F, w odróżnieniu od większych modeli Volvo F10 czy F12. W 1991 r. ponad 100 nowych ciężarówek Volvo FL7 z nadwoziami kurtynowymi przeznaczonymi do przewozu napojów na paletach kupiła firma Coca-Cola. Przez wiele lat była to największa flota modelu FL użytkowana w kraju. Spora liczba modelu FL eksploatowana jest także przez jednostki straży pożarnej. Najciekawszymi reprezentantami tej serii w służbach pożarniczych jest Volvo FL10 SCRd (ciężki wóz ratownictwa drogowego) z zabudową Eurokran, zakupione w drugiej połowie lat 90 . Druga generacja Volvo FL – z całkowicie nową kabiną – weszła na rynek w 2006 r.
Autor: Marek Rutka
